Εφόσον δεν υπάρχουν συμπτώματα, για την αντιμετώπιση της σπονδυλολίσθησης δεν απαιτείται κάποια ιδιαίτερη θεραπεία. Αρκεί η διατήρηση της γενικής φυσικής κατάστασης του ασθενή με ασκήσεις γενικής φυσικής κατάστασης και κυρίως ενδυνάμωσης κορμού και διατάσεων,  όσο ο οξύς πόνος καταλαγιάζει.

Τα κατάγματα της σπονδυλικής στήλης ή αλλιώς τα λεγόμενα σπονδυλικά κατάγματα εμφανίζονται συνήθως σε ηλικιωμένους οστεοπορωτικούς ασθενείς που φέρουν ένα πολύ μικρό τραύμα ή σε άτομα πιο νεαρής ηλικίας που έχουν υποστεί ένα σοβαρό ατύχημα, όπως σύγκρουση, πτώση από μεγάλο ύψος, ατύχημα στο σκι κ.λπ.

Τα συνηθέστερα συμπτώματα είναι τα ακόλουθα:

• Πόνος στην πλάτη που αντανακλά στα πόδια
• Σφιχτοί ιγνυακοί τένοντες
• Μεταβολή στη στάση του σώματος
• Ύπαρξη σκολίωσης, καθώς μερικές φορές το οστό, εκτός από την ολίσθηση προς τα εμπρός, μπορεί να ολισθαίνει και προς τα πλάγια (πλάγια ολίσθηση).

Η διαδικασία της θεραπείας της σκολίωσης σε πολλές περιπτώσεις περιλαμβάνει απλώς την αξιολόγηση, την επανεξέταση και την επιβεβαίωση, ότι η καμπύλη είναι ήπια και δεν επιδεινώνεται προοδευτικά.

Σπονδυλολίσθηση συμβαίνει όταν ένας σπόνδυλος ολισθαίνει προς τα εμπρός πάνω σε έναν άλλο. Υπάρχουν πολλοί τύποι σπονδυλολίσθησης, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνονται οι ακόλουθοι:

Η σκολίωση γίνεται συνήθως αντιληπτή από μια αλλαγή στην εμφάνιση της πλάτης. Μπορεί να υπάρχει μια ορατή καμπύλη στη σπονδυλική στήλη. Οι πλευρές στη μία πλευρά της πλάτης μπορεί να προεξέχουν, δημιουργώντας μια πλευρική καμπούρα. Ο ένας ώμος μπορεί να βρίσκεται ψηλότερα από τον άλλο, η ωμοπλάτη μπορεί να παρεκκλίνει, ενώ μερικές φορές το ένα ισχίο μπορεί να είναι πιο εμφανές σε σχέση με το άλλο. Ο πόνος στην πλάτη δεν αποτελεί σύνηθες σύμπτωμα της παιδικής σκολίωσης. 

Οι περισσότερες κακώσεις της σπονδυλικής στήλης δεν απαιτούν χειρουργική επέμβαση, καθώς το κάταγμα συνήθως είναι σταθερό. Σε περίπτωση που υπάρχει ανάγκη για χειρουργική επέμβαση, ο κύριος στόχος είναι η σταθεροποίηση της κατάστασης του κατάγματος, ώστε να αποφευχθεί η περαιτέρω πρόκληση βλάβης, είτε στον νωτιαίο μυελό είτε στη φυσιολογική στάση της σπονδυλικής στήλης.

Yπάρχουν διάφοροι τύποι και αιτίες σκολίωσης: Η ιδιοπαθής, η συγγενής, η συνδρομική, η νευρομυϊκή και η εκφυλιστική. Όλες οι ηλικίες μπορούν να προσβληθούν από σκολίωση. Για παράδειγμα, η ιδιοπαθής σκολίωση όταν είναι πρώιμης έναρξης εκδηλώνεται από την ηλικία των έξι ετών ή ακόμα και νωρίτερα, όταν είναι όψιμης έναρξης εκδηλώνεται μετά την ηλικία των δώδεκα ετών, ενώ όταν πρόκειται για εκφυλιστική σκολίωση μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, συνήθως άνω των 60 ετών.